Succeservaringen vieren in de dyslexiebehandeling
Iedereen vindt het fijn als iets goed lukt. Dat kan een hele boost geven aan je zelfvertrouwen! Voor kinderen is dit natuurlijk niet anders. Regelmatig zien we tijdens de dyslexiebehandelingen onzekere kinderen. Soms leidt onzekerheid tot stil, teruggetrokken en verlegen gedrag. Maar er zijn net zo goed vrolijke en gezellige kinderen die veel kletsten en het liefst andere dingen doen dan lezen en spellen.
Wat kan het frustrerend zijn als je veel oefent, maar het toch niet lukt om de woordjes van het dictee te leren! Terwijl het bij klasgenootjes wel heel makkelijk lijkt te gaan. Dit kan ervoor zorgen dat een kind zich dom voelt en een negatief zelfbeeld krijgt. Dat draagt niet bij aan de motivatie om toch te blijven oefenen.
Woorden lezen
Tijdens de dyslexiebehandelingen besteden we dan ook veel aandacht aan de successen van de kinderen. Zo stellen we haalbare doelen en wanneer deze worden gehaald, dan vieren we dat. Voor Hugo (gefingeerd) was het bijvoorbeeld lastig om zijn aandacht er goed bij te houden tijdens het lezen van woordjes. Hierdoor ging hij veel raden tijdens het lezen. Toen hebben we samen een afstreepblad gemaakt met het doel om binnen 6 weken 10 van de 12 woordjes correct te lezen. Elke week kleurden we de vakjes in van het aantal woorden dat Hugo goed gelezen had. Niet binnen 6 weken, maar al binnen 3 weken was het Hugo gelukt om 10 van de 12 woordjes goed te lezen! De laatste weken las hij zelfs alle woordjes goed. Wat was Hugo trots! Dit succes hebben we samen gevierd door zijn lievelingsspelletje te spelen. Juist door dit zo te benadrukken en ook te vieren heeft zijn zelfvertrouwen een boost gekregen.
Resultatendiploma
Leerlingen met dyslexie hebben niet alleen moeite met het lezen, maar ook met het spellen. Dit was bij Anna (gefingeerd) het geval. Anna zat in groep 7 toen ze begon met de dyslexiebehandelingen. De ouders van Anna hadden haar zelfvertrouwen in de loop van de tijd minder zien worden. In de klas haalde Anna vaak een 3 of 4 voor het dictee en dit demotiveerde haar erg. Tijdens de behandelingen hoorden we vaak: “Zie je wel, ik kan het niet. Ik ben hier niet slim genoeg voor.” Toen zijn we 10 weken lang aan de slag gegaan met een aantal spellingscategorieën, zoals de d’tjes en t’tjes en de klankgroepregels. Bij de tussentijdse toetsen bleek Anna een enorme vooruitgang te hebben geboekt. Ze was 2 schooljaren gegroeid. Wauw! Samen vulden we daarna het resultatendiploma in; we kleurden in wat Anna al wist voor ze aan de behandelingen begon en wat ze de afgelopen tijd had geleerd. Zo kon Anna goed zien hoeveel ze was vooruitgegaan.
Anna zit nu in groep 8 en zelf merkt ze ook een groot verschil: “Vorig jaar was alles veel te moeilijk en lukte het allemaal niet, maar nu gaat het eigenlijk best goed en haal ik ook voldoendes.”. Op de vraag wat ze als beloning wilde doen, kwam al snel het antwoord: “Dansen!”. De muziek ging aan en we hebben de behandeling dansend afgesloten. Mooi om een kind op die manier te zien genieten.
