Werken als dyslexiebehandelaar: meer dan lezen en spellen

Het doel hiervan is om een groei in de lees- en spellingvaardigheden te behalen. Zo geef ik snel een globaal beeld van mijn werk. Maar het bestaat uit zoveel meer!

Als dyslexiebehandelaar ben je voor een langere periode betrokken bij een intensief traject van de leerlingen. Een dyslexietraject kan zo’n veertig behandelingen duren, die wekelijks plaatsvinden. Hierdoor kun je een fijne behandelrelatie met de kinderen opbouwen. De meeste kinderen leer je goed kennen. Je krijgt veel mee uit hun leven: de alledaagse dingen die ze meemaken, wat ze bezighoudt, maar ook de stappen die ze zetten en de ontwikkelingen die ze doormaken.

Je leert de kinderen goed kennen

Zo ook bij Nienke (gefingeerd). Aan het begin van het behandeltraject zou ik Nienke omschrijven als een vrolijke en energieke meid. Ze vertelde honderduit over de avonturen die ze had beleefd. Helaas verdween haar vrolijkheid snel op het moment dat we overgingen op het lees- en spellingwerk. Ze haalde weinig plezier uit het lezen. Daarnaast was ze erg onzeker. Zo vertelde ze bijvoorbeeld dat ze het vervelend vond als de leerkracht haar onvoorbereid een leesbeurt gaf in de klas. Ze vond dat ze niet goed was in lezen en schaamde zich hiervoor. Liever was ze er zo snel mogelijk vanaf, wat resulteerde in zeer gehaast lezen, waarbij ze regelmatig vergissingen maakte.

Mooi om die ontwikkeling te zien!

Desondanks was Nienke erg gemotiveerd tijdens de behandelingen. Thuis maakte ze veel leeskilometers, waardoor ze regelmatig haar boekendiploma kon aanvullen met mooie titels. Ook de kleine beloningen die tegenover het lezen stonden, werkten motiverend voor haar. Verder zorgde psycho-educatie voor meer inzicht en begrip voor haar dyslexie. Langzaamaan werd ze steeds liever voor zichzelf en gunde ze zichzelf de tijd. Het hoogtepunt van de dyslexiebehandelingen van Nienke was het moment waarop ze de behandelruimte binnenkwam met een lach van oor tot oor. Ze had aan de voorleeswedstrijd meegedaan! Dit was een enorme stap voor haar, waarover ze vol trots en met enorm enthousiasme vertelde. Aan het begin van het traject durfden we niet te dromen dat ze dat zou doen! Maar toch heeft ze het gedaan!

Lezen zal altijd wat lastig voor haar blijven. Waarschijnlijk wordt het nooit haar favoriete bezigheid. Maar de persoonlijke groei die ze heeft doorgemaakt, raakt ze niet meer kwijt. Het is bijzonder om daar als dyslexiebehandelaar onderdeel van te mogen zijn!